یکی از کار‌های مهم ما در هر جایی گزارش دادن / پرزنت کردن هست. مخاطب گزارش/ارائه می‌تونه مدیر ارشد یا یکی از مشتری‌ها مون باشه. تو ادبیات مدیریت ایران، موضوع داشبوردهای مدیریتی خیلی مرسوم هست و تبش فوق‌العاده داغ.

چیزهای زیادی از این کتاب می‌تونم بنویسم اما دو نکته‌ش که برام ایجاد بینش جدیدی کرده رو اینجا مطرح می‌کنم.
یکی رویکردهای مختلف در تدوین گزارش هست: شما در تدوین گزارش می‌تونید رویکردی اکتشافی / تبیینی داشته باشید.

• رویکرد اکتشافی: شما داده ها رو تحلیل می‌کنید تا یک موضوع رو کشف کنید. مثل این که شما ۱۰۰ صدف را باز می‌کنید تا ۲ مروارید را پیدا کنید.
• اما در رویکرد تبیینی: تحلیل کشف شده (۲ مروارید پیدا شده) را به مخاطب/ مدیر ارشد ارائه می‌کنید. به نحوی که اون متوجه بشه و بتونه براساس گزارش یا پیشنهادهای شما تصمیم بگیره.

کتاب به رویکرد دوم می‌پردازه. ببینید شما کدوم نقش رو قراره داشته باشید.

اما موضوع دوم «داستان»: اهمیت داستان پردازی در «برانگیختگی انرژی و احساسات» است. مک‌کی نویسنده کتاب مهم «داستان» درباره اهمیت داستان در مقوله‌ی بازرگانی میگه: «اگر موفق شوید مردم را متقاعد کنید، فقط از نظر ذهنی آنها را متقاعد کرده‌اید، این کافی نیست، چون مردم صرفا با منطق تصمیم نمی‌گیرند. داستان گفتن سخته، ولی ارزشش رو داره، چون سطح بالاتری از تعامل رو با مخاطب رو ایجاد میکنه.

هر داستان سه بخش اصلی داره طرح / اوج / پایان. میشه اون رو تو این چارچوب تعریف کرد:

پایان داستان باید با «تشویق به اقدام» یا CALL TO ACTION همراه باشه. در حقیقت این بخش، همان دلیلی هست که شما برای آن داستان را تعریف کرده‌اید.

پ.ن: نسخه چاپی این کتاب به سیاق بقیه کتابهای #آریانا بسیار گرانه و من نسخه الکترونیکی این کتاب رو در فیدیبو یافتم. 🙂